Publisistika
- Ana Səhifə
- Publisistika
Oğul həyəcan içində özünü səliqə-sahmana salır, saata baxdıqca həyəcanı daha da artır...
Orduxan gecəki yuxusuzluğunun əvəzini çıxmaq istəyirmiş kimi uşaq təkin mışamış yatır...
Hər gün işdən gələndən, yeyib-içəndən sonra oğlum başımın üstünü kəsdirir, məni cürbə...
Oğul isti ana qoynundan, doğma ana nəfəsindən məhrum oldu.
Qızlar səs-küylə avtobusdan yerə tökülüşdülər.
Mən onun tez-tez tənha guşələrə çəkilərək ağladığını eşidirdim.
«Eh!.. Ömür-gün yaman keçib gedir. Yaman!..
...O, tələsik yaylığını başına örtüb qapını açdı
Tofiq sinif yoldaşları ilə Nizami muzeyinə getmişdi.
Yox, adamlar cürbəcür imiş. Cürbəcür.
Ağstafa dəmir yol məktəbində şagirdlər əl-ayaqda idilər...
– Məmi, ay Məmi... Dur ayağa! Uşağın halı xarabdı...